Gerichte feedback voorkomt groeipijn

Om onnodige groeipijn te voorkomen vraag ik nu gerichter feedback. Voordat ik mijn vriendin een tekst laat lezen geef ik aan waarop ik specifiek feedback wil en ik vraag door op haar commentaar. Wat bedoel je precies met ‘schooljufferig’? Welke bijwoorden zijn overbodig? Want alleen als ik de feedback begrijp kan ik ervan leren. Axelle de Roy is mede-eigenaar van Lomans & De Roy – training coaching theater, ontwikkelde verschillende tools voor trainers/coaches (o.a. Feedbackkaarten en Spelen met Talenten) en schreef Feedback Challenge.

Mijn eerste training

Voor een van mijn eerste opdrachten als trainer – het verzorgen van een communicatietraining aan monteurs in kippenslachterijen – sprak ik een aantal medewerkers, bestudeerde ik de bedrijfswebsite en bezocht ik de fabriek. Met mijn nette kleding in een bezoekersoverall gepropt, een haarnetje en te grote laarzen liep ik onder de slachtlijnen door, waar het kippenbloed in m’n nek drupte.

Doodongelukkig voelde ik me als parttime vegetariër. ‘Wie wil hier nou werken?’ dacht ik. De monteurs kwamen weliswaar niet direct met het vlees in aanraking, maar waren wel verantwoordelijk voor het zo goed mogelijk laten draaien van de slachtlijn. Hoe beter de machines waren afgesteld, hoe meer kippen ze per uur konden verwerken. ‘Dit is de kippenhel!’ dacht ik, terwijl ik geïnteresseerd vragen probeerde te stellen over hun werk.  
 

Je laten raken

Na afloop van de training bleken de monteurs niet zo tevreden. Ze vonden de training onvoldoende op hun werkzaamheden aansluiten. In het evaluatiegesprek met de opdrachtgever vroeg ik om feedback. Hij adviseerde mij: ‘Probeer je te laten raken door de ziel van het bedrijf.’ ‘Waar heeft die vent het in hemelsnaam over?’ dacht ik. De ziel van het bedrijf? Het enige wat me geraakt heeft, is het bloed van die arme beestjes!

Het duurde een hele tijd voordat ik de opmerking van deze opdrachtgever werkelijk begreep en ervan leerde. Inderdaad, ik snapte niet hoe iemand kon werken aan een slachtlijn en kon geen enthousiasme opbrengen voor de activiteiten van het bedrijf. Later heb ik nog vaak aan zijn opmerking teruggedacht. Hij had gelijk. Je laten raken door de ziel van een bedrijf is essentieel om een goede training te kunnen geven. Als je dat niet kunt, moet je de opdracht aan iemand anders overlaten.
 

Schooljuf

Maar door zijn terugkoppeling leerde ik wel hoe groot de kracht van feedback is. Feedback vragen is voor mij een manier om te groeien. Een spannende manier weliswaar. Dat verandert niet, hoe vaak je al feedback hebt gevraagd. Op dit moment ben ik aan het groeien als auteur. Na een aantal spellen publiceerde ik mijn eerste boek en daarna moesten er blogs, artikelen en promotieteksten komen. Mijn vriendin is schrijfster. Dus ik kan de feedback dicht bij huis halen.

De eerste keer deed ik dat zonder schroom. Onbewust onbekwaam dacht ik dat mijn tekst best goed was en dat ze alleen wat puntjes op de i zou zetten. Dat viel tegen... Ik schreef schooljufferig, gebruikte te veel bijwoorden en het was niet grappig genoeg. ‘Zachte heelmeesters maken stinkende wonden,’ zei mijn vriendin ‘en groeien doet pijn.’ En na die opwekkende dooddoeners stortte ze zich weer met het enthousiasme van een Middeleeuwse chirurgijn op aderlating en amputatie van hele stukken tekst. 
 

Groeien door feedback

Inmiddels ben ik meer gewend aan de onversneden feedback die ik kan krijgen van mijn vriendin. Ik weet dat ze – gedreven door perfectionisme – ongenuanceerd uit de hoek kan komen (Youp van ’t Hek is er tactvol bij). En ik weet ook dat ze dat doet vanuit een positieve intentie: ze wil mij alleen maar helpen.

Ik zie mezelf ‘lekker onbewust onbekwaam’ schrijven en streep ‘lekker’ meteen weer door: overbodig bijwoord en kinderlijk. Ik groei van de adviezen die ik krijg. En van de complimenten. Want de liefste feedback haal ik ook dicht bij huis. Groeien doet niet altijd pijn...