Projectmatig werken anno nu

Op naar een nieuwe aanpak! Zo luidt de ondertitel van het nieuwste boek van Patries en Floris Quant. Een welkom boek. Ik verzorg trainingen rond innoveren, agile werken en Scrum. In de nieuwe Scrum training van Schouten & Nelissen stellen deelnemers vaak de vraag wat nu toch precies het verschil is tussen de vertrouwde waterval-methode en de Scrum-methode.

In “Projectmatig werken anno nu” worden de overeenkomsten en verschillen op een mooie manier op een rij gezet. Het boek is extra interessant door de koppeling aan een gerichte casus: Fastpack in China. Hierdoor wordt goed zichtbaar waarin waterval en scrum verschillen.

Je kunt er niet meer omheen. Overal wordt op nieuwe manieren gewerkt.

De waterval-methode werkt niet altijd goed (meer) in omstandigheden waarin snelheid, flexibiliteit en voortdurend nieuwe aanpassingen aan het oorspronkelijke ontwerp plaatsvinden. Het is dus logisch dat gekeken wordt naar nieuwe wendbare aanpakken. En de Scrum-methode lijkt daar zeer geschikt voor. Maar Scrum vraagt een behoorlijke andere manier van kijken en denken van de organisatie. En als er bijvoorbeeld sprake is van veel verschillende managementlagen in het besluitvormingsproces is ook de Scrum-methode niet zaligmakend. Een project kan niet sneller gaan dan de organisatie aankan. Scrum is voor zo’n organisatie gewoonweg (nog) te vooruitstrevend.

De auteurs plaatsen het boek in mijn ogen op een mooie manier in deze tijd. Ze citeren Jan Rotmans, hoogleraar transitiekunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam:

“We zitten niet in een tijdperk van veranderingen, maar in een verandering van tijdperk,”

De panelen schuiven, maar hoe schuif je in het werken aan grillige wereldwijde projecten op de juiste manier mee?

De Quant’s wijzen goed op de voordelen en gevaren van het Agile werken nieuwe stijl. Ze zijn ook realistisch: als de waterval-methode werkt: blijf het dan gewoon zo doen! Dit geldt vaak voor de meer voorspelbare projecten en voor projecten waarbij de macht aan de top van de organisatie geconcentreerd is. Scrum vraagt namelijk een ander machtsevenwicht. De auteurs wijzen op zes specifieke Scrum-principes:

1. Constante veranderingen in eisen en wensen zijn welkom (voortschrijdend inzicht)
2. Projecten steunen op gemotiveerde mensen die elkaar vertrouwen (teamsturing)
3. Het directe gesprek tussen teamleden die bij elkaar werken is de beste manier van communicatie (open communicatie)
4. Eenvoud is belangrijk. (Wat doen we en wat is er klaar na afloop?)
5. De teams organiseren zichzelf (zelfmanagement)
6. Men past zich aan de omstandigheden aan. (flexibel werken)

De Scrum-methode met de bijbehorende rollen, ceremonies en lijsten wordt helder uitgelegd. Een mogelijk kritiekpuntje vormen de bijbehorende infografics. Die kunnen wat beeldender, maar verder een handzame aanrader.

In de praktijk zien we dat de Scrum-methodiek een aanvulling vormt op de waterval-methode. De auteurs vergelijken de waterval-methode met een tanker en de Scrum-methodiek met een licht zeilschip. Afhankelijk van de vracht die je moet afleveren, kun je kiezen welke methodiek je gebruikt. Mijn ervaring is dat mengvormen de toekomst hebben. Daarvoor is het wel belangrijk dat je Agile werken en Scrum gaat ervaren. Het boek geeft je een goede basis en is daarom zeker een aanrader. Door ook een gerichte training te volgen, vergroot je je inzicht en krijg je de tools om je eigen vervoermiddel vorm te geven.

Tijm Corporaal

www.sn.nl/opleidingen/agile-en-scrum-in-projecten/
...